جزئیات باورنکردنی از شکار در کشور | ۳میلیون اسلحه دست مردم است! (جدول)
تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۳۶۴۲۸
زهرا رفیعی: این آمار فقط شامل برخی آبزیان، پرندگان و پستانداران بزرگجثه مثل کل و بز، قوچ و میش، جبیر، آهو و... میشود و قطعا آن بخش عظیمی از تخلفات را که کشف نمیشوند شامل نمیشود. بهگفته مسئولان یگان حفاظت محیطزیست ۹۰درصد تخلفات مربوط به حیات وحش و شکار کشف نمیشود.
در شرایطی که به هر کسی که اسلحه شکاری مجاز داشته باشد، سالانه ۱۰۰فشنگ سهمیه قانونی تعلق میگیرد، چنین آمارهایی را نباید محدود به پستانداران بزرگجثه و پرندگان مهاجری دانست که تا همین پارسال بهصورت غیرقانونی ولی در ملأعام در بازارروز فریدونکنار فروخته میشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این زمینه بیشتر بخوانید:
نرخهای جریمه شکار غیرمجاز حیات وحش را ببینید ۴ گونه بومی ایران که بیشتر قاچاق می شوند ببینید | صنایع دستی چطور جلوی شکار را گرفت؟ متخلفان از درون خودرو به هر سمتی تیر می اندازنداسماعیل کهرم، متخصص محیطزیست: تفاوت اساسی بین شکارچی زبده که ۳روز بهدنبال شکار تروفه در کوهستان دوربین و اسحله میکشد با افراد ناشی که در تعطیلات به هر جنبندهای تیر میاندازند، وجود دارد. هر کسی که اسلحه داشته باشد که شکارچی نمیشود. عدهای دسترسی به اسلحه ارزان قیمت تولید کشورهای همسایه پیدا کردهاند که اصلا قواعد شکار را نمیدانند. از درون خودرو به هر سمتی تیر میاندازند. ۳میلیون اسلحهای که در اختیار مردم است کافی است که ۱۰برابر نسل فعلی چهارپا و پرنده را از زمین بردارد. شکارچیان ناشی و خلقالساعه برای تخلیه هیجانات خود، بیرون شهرها پرندگانی مانند کلاغ، زاغ، چرخریسک و... را شکار میکنند. شکارچی غیرحرفهای که مهارت شکار کبک و دراج را ندارد، به سایر حیوانات آسیب وارد میکند.
آمارهای ابتدا و انتهای یک دهه آسیب به حیات وحشجدول ارقام ابتدا و انتهای یک دهه آسیب به حیات وحش تغییرات زیادی کرده است. در میانه این دهه نیز سالهایی بوده که آمارهای مربوط به تخلفات به مراتب بیشتر از شروع این دهه بوده است.
۶۵ درصد کاهش |
۲۵ درصد کاهش |
۶۰ درصد افزایش |
۵۶ درصد کاهش |
۴۹۰ درصد افزایش |
۸۲ درصد کاهش |
۱۹۸.۵ درصد افزایش |
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: حیوانات حیات وحش خبر مهم حیوانات انقراض گونه ها شکارچی سازمان حفاظت محیط زیست محیط زیست ایران حیات وحش محیط زیست درصد کاهش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۳۶۴۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مرکز رصد فرهنگی کشور: ۶۵ درصد از مردم در خانه دیوان حافظ دارند
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، محمد اصغری مدیر مرکز رصد فرهنگی کشور، با اعلام این خبر گفت: به منظور تدقیق نقطهنظرات سیاستی درباره زبان و ادبیات فارسی، جدیدترین گزارش مرکز رصد فرهنگی کشور به تحلیل دادهها و گزارههای سیاستی در این حوزه اختصاص یافته است.
مدیر مرکز رصد فرهنگی کشور افزود: در گزارش "درآمدی بر سیاستگذاری زبان و ادبیات فارسی" به مساله سیاستگذاری زبانی در گستره ملی و فراملی پرداخته شده است.
اصغری گفت: این گزارش در تلاش است تا با نگاهی آسیبشناسانه به سیاستپژوهی در این عرصه بپردازد و ضمن تلاش برای اجتناب از بزرگنمایی و اسطورهپردازی، نگاهی واقعبینانه به مساله زبان داشته باشد.
وی افزود: دادهها نشان میدهد که اکثریت ایرانیان ارتباط چندانی با شعر و ادبیات فارسی ندارند و بیش از دو سوم از افراد بالای ۱۸ سال، هیچ برنامهای برای خواندن شعر و ادبیات فارسی ندارند. همچنین چیزی حدود یک سوم از مردم در تعاملات و گفتگوهای روزمره مجازی از شعر و ضربالمثل فارسی استفاده میکنند.
مدیر مرکز رصد گفت: بر اساس یافتههای یک نظرسنجی ملی، بیش از ۶۵ درصد از مردم در خانه دیوان حافظ دارند، این درحالیست که تنها ۱۴ درصد از مردم ایران شاهنامه دارند؛ این نشان از جایگاه بالاتر شعر و اندیشه حافظ در فرهنگ عمومی ایرانیان دارد.
اصغری افزود: در این گزارش رصدی، به پیشینه سیاستگذاری زبان فارسی در ایران، بازیگران و اسناد سیاستی این حوزه، تجربیات جهانی و سیاستگذاری در کشورهای دیگر، آسیبشناسی سیاستهای زبانی جمهوری اسلامی و در نهایت ارائه سرفصلهایی برای ارتقاء و اصلاح سیاستهای ملی و فراملی در حوزه زبان و ادبیات فارسی پرداخته شده است.